رشته فرنگی دندان
«دندان» روشی برای فروش غذا به صورت بار است، مانند فروش با سبد، فروش با تیرکهای بامبو، فروش با چرخ دستیهای هل دادنی و غیره. دکههای غذا که «دکههای کوچک» نیز نامیده میشوند، دکههای سیار غذا هستند که در خیابانها، کنار جادهها، بازارها یا میدانها برپا میشوند. در دوران باستان به آنها «مغازههای شناور» میگفتند. دکههای کوچک رشتهفرنگی، همانطور که مردم باشو آنها را مینامند، به این دکههای خیابانی اشاره دارند که غذاهای کوچک یارشته فرنگی ساده.
ویژگیهای رشته فرنگی داندان عبارتند از:رشته فرنگی نازکبدون سوپ، طعم تند و تازه.» این روش عبارت است از «رشتههای نازک و گرد پخته شده، با نوکهای بریده شده نخود فرنگی (یا سایر برگهای جوان سبزیجات)، سس سویا قرمز، چربی خوک آب شده، روغن کنجد، خمیر کنجد، سیر خرد شده، پیازچه خرد شده، چیلی روغنی قرمز، رشته فرنگی فلفلی، سرکه، جوانه لوبیا، مونوسدیم گلوتامات و غیره را در یک کاسه چاشنی اضافه کرده و سرو کنید.» این روش خلاصه باید از دیدگاه تمام سیچوان (از جمله چونگکینگ) در نظر گرفته شود. «تند» بدون شک طعمی است که توسط بسیاری از مناطق و مردم سیچوان پذیرفته شده است و همچنین برجستهترین ویژگی رشته فرنگی دندان سیچوان است.
امروزه، رشته فرنگی داندان نه تنها به انواعی با ویژگیهای محلی تکامل یافته است، بلکه به عنوان یک برند مستقل، از سیچوان خارج شده و با جهان روبرو میشود. چشمانداز آینده آن حتی امیدوارکنندهتر و هیجانانگیزتر است.